เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 3 ปีก่อน ผมทำงานอยู่ในบริษัทแห่งหนึ่ง ในกลุ่มผมมีเพื่อนสนิท 4 คน จนกระทั่งมีพนักงานใหม่เข้ามา “ความรัก” ใครๆ ก็อยากพบเจอ ฉันเองเกิดมาตั้ง 35 ปี กว่าจะเจอความรักดีๆ และได้แต่งงาน นึกว่าตัวเองจะขึ้นคาน แห้งเหี่ยวเฉาตายไปอย่างลำพังเสียแล้ว ใครที่อายุเกิน 30 ปีไปแล้วจะเข้าใจความรู้สึกนี้ดี
นึกถึงเรื่องของการหาแฟน ฉันเป็นคนหนึ่งที่จะเรียกว่าดิ้นรนขวนขวายในการที่จะมีแฟนก็ได้เพราะฉันเป็นผู้หญิงที่ไม่ได้สวยอะไร แถมยังอ้วนอีก ดำก็ดำ รูปลักษณ์แบบนี้ห่างไกลจากคำว่ามีแฟนมากโข โดนเพื่อนล้อมาตั้งแต่สมัยเรียน ว่าอ้วนดำบ้าง อีอ้วนบ้าง ช้างน้ำบ้าง ยิ่งทำให้ช้ำใจไปใหญ่ แบบนี้ใครจะมาสนใจฉันล่ะ คงไม่มีหรอก ฉันจึงต้องดิ้นรนที่จะมีแฟนทุกวิถีทาง สมัยมัธยม ฉันก็แอบชอบคนนู้น คนนี้ไปเรื่อย ก็ไม่มีใครมีสนใจชอบฉันสักคน แถมคนที่ฉันชอบยังถูกเพื่อนล้อว่ามีช้างมาชอบอีก อะไรจะมีปัญหากับคนอ้วนดำขนาดนั้นคะวัยรุ่น นอกจากการแอบชอบเพื่อนๆ หรือรุ่นพี่
ยุคนั้นกำลังฮิตเล่น MSN กัน เป็นการแชทคุยกันเหมือนอย่างไลน์ในยุคนี้ แต่ไม่ได้ใช้ไอดี ใช้อีเมล์แทน และต้องเล่นในคอมพิวเตอร์ ซึ่งในยุคนั้น น้อยบ้านที่จะมีคอมพิวเตอร์ใช้ ฉันจึงมักบอกที่บ้านว่าต้องไปทำการบ้านที่ร้านคอมฯ และไปเล่น MSN หรือภาษาที่เราคุ้นเคยว่า “ออนเอ็ม” เสมอ ซึ่งก็มักจะไปหาเมล์ของหนุ่มๆ มาทั่วสารทิศเพื่อทักไปคุยกับเขา นึกถึงแล้วก็ตลก ทำไปได้นะเรา
แต่แล้วประสบการณ์การหาแฟนที่ยากจะลืมเลือนของฉันก็เกิดขึ้น เมื่อมีหนุ่มหล่อทักแชทฉันมาดูจากรูปโปรไฟล์ของเขาแล้ว ดูหล่อมากๆ และน่าจะมีการศึกษาดี และคงทักมาเพราะเห็นรูปโปรไฟล์ปลอมของฉันแน่ๆ ก็ถ้าจะให้ใช้รูปตัวเองแล้วใครจะมาสนใจคุยกับช้างน้ำอ้วนดำอย่างฉันล่ะ เขาคุยกับฉันดีมาก เราคุยกันถูกคอ จนฉันคิดว่าเขาต้องจีบฉันแน่ๆ ช่วงนั้นใกล้กับช่วงที่โรงเรียนจะมีงานวิชาการพอดี โรงเรียนของเขาก็จะมาที่โรงเรียนของฉันด้วย เราจึงนัดเจอกัน แน่นอนว่าฉันก็จะไปแอบซุ่มดูเขาฝ่ายเดียว เพราะฉันคงไม่กล้าที่จะไปเจอเขาแน่ๆ
เมื่อวันงานโรงเรียนมาถึง ในขณะที่ฉันกำลังเฝ้าแอบดูอยู่ที่ใกล้ๆ จุดนัดตามที่นัดกันไว้ แต่รออยู่ตั้งเป็นหลายสิบนาทีก็ไม่เห็นเขาสักที ในตอนนั้นเอง ก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อของฉันมาจากด้านหลัง ฉันหันไปเพราะคิดว่าเป็นเพื่อน แต่แล้วก็เป็นคนที่ฉันไม่รู้จัก รู้แต่ว่าอยู่โรงเรียนเดียวกัน ตัวสูงใหญ่และอ้วนมาก สิวนี้เขรอะเลย และฉันก็ต้องตกใจมากไปกว่านั้นเมื่อเขาพูดขึ้นว่า “เราเอง ที่นัดกับเธอไง” ฉันงงมาก ในตอนที่กำลังงงอยู่นั่นเอง เพื่อนของเขาก็เดินเข้ามาหัวเราะกันใหญ่ และล้อเลียนฉัน ฉันจึงได้รู้ว่าพวกนั้นรวมหัวกันเพื่อแกล้งฉัน และแกล้งว่าเป็นเด็กจากโรงเรียนอื่น และแกล้งว่าหน้าตาดีมากมาจีบฉัน เพราะรู้ว่าฉันชอบแกล้งเอารูปคนน่ารักๆ มาขึ้นโปรไฟล์ตัวเอง และไปหลอกคนอื่น ฉันอายมาก และเสียใจ จึงรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้น
จากประสบการณ์การหาแฟน ทำให้ฉันรู้ว่าแม้ว่าเราจะไม่ได้มีคุณค่าในสายตาใคร แต่ก็อย่าลดคุณค่าในสายตาตัวเอง หากเริ่มต้นที่ความจริงใจ ก็ย่อมจะได้ความจริงใจกลับมาอย่างแน่นอน และนี่ก็คือประสบการณ์การหาแฟนของฉันที่ไม่เคยลืมเลือนไปได้เลย
— จบบริบูรณ์ —
